Martha Rijkmans

Mijn ervaring met borstkanker begon op Wereldkankerdag 2016. Ik voelde al een paar maanden dat er iets boven mijn hoofd hing en toen ik medio januari het knobbeltje ontdekte, wist ik het dan ook meteen.

Ik vroeg een second opinion bij het Alexander Monro Borstkankerziekenhuis, waar ik mij als mens echt gezien en gehoord voelde. Daarom koos ik ervoor mijn behandelingen daar te doen. Ik heb elke behandelingsbeslissing bewust genomen. Het werden chemotherapie en een amputatie. Lichamelijk was het een zware dobber. Maar met een fantastische oncoloog en het verlagen van de doseringen chemotherapie ben ik er goed doorheen gekomen. Mijn rechterborst werd geamputeerd en ik koos ervoor om niet te reconstrueren om mijn lichaam onnodige ingrepen te besparen. Ik ben nu half plat en als ik bloot in de spiegel kijk ben ik trots op hoe ik er uit zie.

Mijn oorspronkelijke beroep is jurist. Na 20 jaar schoolde ik mij om tot regressie- en reïncarnatietherapeut en bouwde een bloeiende praktijk op. Met mijn eigen borstkankerervaring in gedachten, besloot ik mij vanaf eind 2017 te richten op het coachen van vrouwen na borstkanker. Want als je het hebt overleefd, dan wil je niets liever dan weer écht gaan leven. En dat blijkt in de praktijk vaak lastig. Mijn ervaring als therapeut heeft mij daarbij enorm geholpen en ik voelde aan alles dat ik dit wilde gaan delen.

In september 2018 werd er een plekje op mijn long gevonden. Ook toen werd chemotherapie voorgesteld, maar mijn hele lichaam schreeuwde ‘nee’. Alles in mij wist dat ik dit niet moest doen. Ik stond daar 100% achter, ongeacht wat de consequenties zouden zijn. Uiteindelijk is het plekje bestraald en inmiddels zijn we bijna tweeënhalf jaar verder.

Het leven is oncontroleerbaar en verandert voortdurend. Daar ben ik mij toen ontzettend van bewust geworden. Het heeft mij geleerd om goed te voelen, af te stemmen en zelf regie te nemen. Om te stoppen met verzet tegen hoe het nu is. En dit in plaats daarvan te zien als een beginpunt van waaruit alles nog mogelijk is.  Ik loop niet meer weg van dat wat ongemakkelijk of beangstigend is en dat geeft zo veel ruimte.  En ik drijf meer dan ooit op vertrouwen. Niet het vertrouwen dat het altijd allemaal goed zal gaan, maar wel dat ik het aankan, wat er ook gebeurt. Ik mediteer regelmatig en vooral de Latifa meditatie spreekt mij erg aan. Die bestaat uit zeven thema’s die je op je reis door het leven steeds weer tegenkomt. Sinds kort begeleid ik kleine groepen in deze meditatie en daar word ik zelf ook heel blij van.

Mijn levensmotto is: ‘Leven is dansen met de eindigheid’. 

Sinds ik borstkanker heb gehad, is de dood geen abstract gegeven meer, maar iets dat ook heel dichtbij kan zijn. Ik ben doordrongen van de kostbaarheid, maar ook de kwetsbaarheid van het leven. En juist dat maakt het leven voor mij mooier en intenser dan ooit. 

Martha Rijkmans